رضا یزدانی (مُتولّد ۲۴ مهر ۱۳۵۲) خواننده، نوازنده، آهنگساز و هنرپیشه اهل تهران میباشد. او از نوجوانی موسیقی کار میکند. تخصّص او در نواختن گیتار بهویژه گیتار الکتریک میباشد. اشعار ترانههای انتخابی او بطور عمده درونمایهٔ اجتماعی و نوستالژیک هستند.
زندگی نامه
رضا یزدانی در سال ۱۳۵۲ در شهر تهران به دنیا آمد. او خواننده، نوازنده، آهنگساز و بازیگر سینما است.وی از نوجوانی موسیقی کار میکند و تخصص او در نواختن گیتار خصوصاً گیتار الکتریک میباشد. سبک خواندن رضا یزدانی راک بوده که با شیوهای جدید موسیقی راک را به صورتی کاملاً خاص ایرانیزه و باب طبع ایرانیها کرده است.
اشعار ترانههای رضا یزدانی عمدتاً درون مایه اجتماعی داشته که با صدای خشدار و حماسی او سبکی خاص را در موسیقی داخل کشور رقم زده است. رضا یزدانی موسیقی حرفه ای را در ۲۵ سالگی با آهنگ سازی و خوانندگی برای تئاتر دادگاه جنجال برانگیز در سال ۱۳۷۷ شروع کرد وبعد از آن فعالیت هنری و خوانندگی تئاتر اگر باران بخواهد را در سال ۱۳۷۸ انجام داد. رضا یزدانی یک سال بعد توانست اولین آلبوم خود را به نام شهر دل به بازار موسیقی روانه کند. این آلبوم شامل اجرای اشعار مولانا با آهنگسازی یزدانی بود.در سال ۱۳۸۲ و پس از آشنایی با یغما گلرویی طی همکاری مشترک با او آلبوم پرنده بی پرنده که در ابتدا کپ نکنید نام داشت را روانه بازار کرد.
رضا یزدانی خوانندگی و آهنگسازی برای سینما را در سال ۱۳۸۳ با کار در فیلمهای مسعود کیمیایی شروع کرد.
حکم، رئیس و محاکمه در خیابان از جمله فیلمهایی هستند که رضا یزدانی در آنها فعالیت داشتهاست، و برای تلویزیون خواندن تیتراژ مجموعه مرگ تدریجی یک رویا را بر عهده داشت.او همچنین برای سریال قلب یخی هم چند اهنگ (از جمله تیتراژ) خواندهاست. از جمله فعالیت های رضا یزدانی می توان به نقش آفرینی وی در فیلم سینمایی طهران تهران به کارگردانی مشترک داریوش مهرجویی و مهدی کرم پور نام برد که کار موسیقی آن فیلم نیز برعهده وی بوده است. رضا یزدانی همچنین در فیلم سینمایی اینجا تاریک نیست به کارگردانی محمدرضا خاکی نیز ایفای نقش کرده است. پس از انتشار آلبوم هیس، یزدانی شروع به اجرای چندین کنسرت در تهران و دیگر شهرها کرد که در کنسرت مربوط به ۲۶ اسفند ماه ۱۳۸۹ با اجرای حماسی ترانه خلیج فارس تمامی تماشاچیان را به ایستادن در سالن وا داشت.
آلبوم ها
شهر دل، پرنده بی پرنده، هیس، ساعت ۲۵ شب، ساعت فراموشی، خاطرات مبهم.